Van twee kanten bekeken

‘Een oplossing of een luisterend oor’ Het verhaal van Paul en Ineke
De kant van Paul:
Paul en Ineke zitten aan tafel, de kinderen liggen net in bed. Ineke heeft ´s middags woorden met een vriendin gehad. De vriendin overvraagt haar steeds en zij vindt het lastig om ‘nee’ te zeggen. Deze middag deed ze dat juist wel en nu werd haar vriendin boos.
‘Weer die vriendin,’ denkt Paul en hij reageert met: ‘Je moet dit ook niet zo ver op laten lopen, je moet eerder je grenzen aangeven.’

De kant van Ineke:
Ineke zit erg met de ruzie met haar vriendin en wil haar verhaal graag aan Paul kwijt. Als de kinderen eindelijk in bed liggen, is ze blij dat ze het kan vertellen. Maar ze heeft haar laatste zin nog niet uitgesproken of hij reageert met ‘Je moet..’
Ineke wordt stil en denkt: ‘Ik wil alleen maar mijn verhaal kwijt.’

‘Heb je even voor mij?’ Het verhaal van Barbara en Angelique
De kant van Barbara:
Barbara en Angelique zitten na een vermoeiende dag op de bank. Barbara wil graag vertellen over iets wat ze op haar werk heeft meegemaakt. Angelique is op haar mobiel bezig, ze doet een spelletje. Ze zegt af en toe  ‘hm’, maar haalt haar ogen niet van het beeldscherm. ‘Luister je wel?’ vraagt Barbara. ‘Hm’, antwoordt Angelique weer. ‘Je luistert niet naar me,’ zucht haar vriendin.

De kant van Angelique:
Angelique zit op de bank, ze is net thuis van een drukke dag. ‘Even niets,’ denkt ze, terwijl ze een spelletje op haar mobiel doet. Barbara komt erbij zitten en begint meteen, zonder de checken of het kan,  aan haar verhaal. ‘Nu even niet…’ denkt Angelique.

‘Altijd en nooit’ Het verhaal van Jeffrey en Marjan
De kant van Jeffrey:
Jeffrey en Marjan zijn op vakantie geweest. Ze zijn de zondag voordat het gewone leven weer begint thuisgekomen. Er ligt een hele hoop vuile was. Maandagmiddag is Jeffrey eerder thuis en zet alvast een was aan. Als Marjan thuis komt raakt ze geïrriteerd. ‘Je weet toch dat het belangrijk is om eerst ondergoed en handdoeken te wassen,’ moppert ze, ‘Je hebt er eerst de dingen erin gestopt die best kunnen wachten. Dat doe je nou altijd.’ ‘Ik doe het in jouw ogen nooit goed,’ mompelt hij.

De kant van Marjan:
Marjan komt thuis van haar eerste werkdag na de vakantie. Ze is moe en bedenkt dat er thuis nog van alles ligt te wachten. De vakantiespullen moeten nog opgeruimd en er ligt nog een hele grote berg wasgoed. Als ze in de bijkeuken komt is het een rommel, alle vuile was ligt op de grond.  En er zit een was is de machine. Niet de was die Marjan graag als eerste gedaan had. Ze heeft behoefte aan overzicht en verdeelt zelf de was altijd in verschillende kratjes.  ‘Wat een bende, Jeffrey heeft zomaar wat in de machine gepropt en wie moet het weer oplossen? Ik sta er ook altijd alleen voor,’ verzucht ze.

Twee kanten
Er zitten twee kanten aan hetzelfde verhaal en vaak spelen er onuitgesproken emoties mee. Soms leidt dit tot kleine irritaties of tot gedachten als ‘daar gaan we weer’. Het kan ook uitmonden in grote ruzies, in moedeloosheid ‘laat maar, het heeft ook geen zin’ en vallen de woorden ‘altijd’ en ‘nooit’.
Als de bovengenoemde stellen met elkaar zouden praten over verwachtingen en teleurstellingen in plaats van dat ze elkaar verwijten maken, dan zou dat de communicatie enorm verbeteren.