Relatietherapie voor Assepoester

Hoe ging het verder?

De eerste jaren waren fantastisch, seksueel ging het super. Ze konden hun geluk niet op.
Er werden twee prinsjes geboren en het leven was mooi.

Maar dan na een aantal jaren, op een gewone doordeweekse dag staat de prins in de keuken te wachten tot Assepoester zijn brood heeft gesmeerd en hij kijkt eens naar zijn vrouw. Daar staat ze dan; krulspelden in haar haar, haar huispak en pantoffels aan en een jengelend prinsje aan haar benen.
‘Waar is toch die bruisende vrouw gebleven?’ denkt de prins ‘En sinds wanneer ben ik liever op mijn werk dan thuis?’
Assepoester vult het broodtrommeltje van haar man en kijkt hoe hij vertrekt om het land te gaan regeren. ‘Is dit het nou?’ vraagt ze zich vertwijfeld af. ‘Waar is die man gebleven die me vol passie in de ogen keek en die me op handen droeg? En wat is er met mij gebeurd? Zo kan het niet verder!’

Die dag rommelt Assepoester  wat rond in het kasteel. Ze gaat op zoek naar dè herinnering aan hun liefde, het glazen muiltje, als ze plotseling een grote spiegel ziet staan. Ze stof de spiegel af en neemt ‘m mee naar de salon.
Als die avond de prins thuiskomt neemt ze hem mee naar de spiegel. ‘Ik ben niet gelukkig. Het lijkt wel of we elkaar kwijt zijn geraakt. Kijk ons nou, waar is ons sprookjeshuwelijk?’
‘Ik dacht vandaag hetzelfde’ antwoordt de prins. ‘Ik mis ons’.

Assepoester en haar prins zoeken hulp bij een relatietherapeut. Ze ontdekken hoe met elkaar communiceren, wat hun onderliggende angsten en verlangens zijn en hoe zij het negatieve patroon in hun relatie kunnen doorbreken.

Hun angsten en verlangen

De prins werd in zijn jeugd in de watten gelegd. Hij hoefde nooit iets te doen. Hij hoefde maar met zijn vingers te knippen en iedereen rende voor hem.
Alles in zijn leven was er op gericht dat hij ooit zijn vader zou opvolgen, wat een enorme druk voor de prins was. Diep van binnen had hij vaak de angst ‘wat als ik niet goed genoeg ben?’ En om dat niet te voelen vluchtte hij in keihard werken.

Assepoester groeide op bij haar stiefmoeder en stiefzusjes waar ze altijd voor moest zorgen zonder dat ze er ooit waardering voor kreeg. En hoe harder de prins werkte, hoe meer zij ging moederen en zorgen, wanhopig verlangend naar de waardering van de liefde van haar leven.

Ze hadden nooit met elkaar gesproken over hun angsten en verlangens, ze waren zich het er waarschijnlijk niet eens van bewust.

Nu, een tijd later, gaat weer heel goed met ze. Inmiddels leven ze weer lang en gelukkig.

Herkennen jullie je in iets van het bovenstaande sprookje en hebben jullie er allebei last van?